پیری برای جمعی سخن میراند،

لطیفه ای برای حضار تعریف کرد،

همه دیوانه وار خندیدند.

بعد از لحظه ای

او دوباره همان لطیفه را گفت

و تعداد کمتری از حضار خندیدند.

او مجددا لطیفه را تکرار کرد

تا اینکه دیگر کسی در جمعیت به آن لطیفه نخندید.

او لبخندی زد و گفت:

وقتی که نمی توانید بارها و بارها به لطیفه ای یکسان بخندید،

پس چرا بارها و بارها

به گریه و افسوس خوردن در مورد مسئله ای مشابه ادامه می دهید؟

گذشته را فراموش کنید و به جلو نگاه کنید.